Zwarte dauw van Rachel Visscher (2011) lag onlangs op het tafeltje reliromans in mijn bibliotheek. De introductietekst op de achterkant was veelbelovend, dus ging het boek mee naar huis. Maar helaas, wat een tegenvaller. Hoewel Visscher volgens de achterflap nieuwsgierig was naar de geloofsbeleving van de strenge protestanten in de geboortestad van haar vader, trof ik voornamelijk vooringenomenheid aan. Nogal wat beschrijvende bijvoeglijk naamwoorden doen namelijk ongewenst voorwerk voor de onbevangen lezer, en dat begint al op de eerste pagina’s.
Lees verder Zwarte dauw: Genemuiden door de ogen van een buitenstaander →