In een deuk liggen terwijl anderen hem niet-begrijpend aankijken. Dutch Hermit kan het. Denkt ook nog verstand van zaken te hebben, maar óók daar denkt de rest van de wereld anders over.
Toen de eerdere gebeurtenissen bekend werden in Jeruzalem, besloot het Sanhedrin om Jezus gevangen te nemen. Hij stuurde boodschappers, Annanuï en Achazia, die zich voordeden als discipelen en hem een uitnodiging gaven van de leiders in Jeruzalem. Jezus ging akkoord, op voorwaarde dat het Sanhedrin hem zou ontvangen als heer. Hij vertrok richting Jeruzalem en kocht in Nob een ezel, waarop hij Jeruzalem in reed. Zo vervulde hij de profetie van Zacharia.
Protestanten hadden het in het goddeloze katholieke Antwerpen van de twintigste eeuw niet gemakkelijk. Een lezer stuurde ons de wederwaardigheden van Broeder Overbeeke, die het wel bijzonder zwaar te verduren kreeg.
Nadat koning Jannaeus overleden was, kwam zijn vrouw Helene aan de macht in heel Israël. In de tempel was de hoeksteen verstopt, met daarop de inscriptie van Gods onnoembare naam. Wie het geheim van de naam en het gebruik van de naam kende, kon daarmee doen wat hij wilde. Daarom troffen de wijzen voorzorgsmaatregelen om te voorkomen dat iemand deze kennis zou ontvangen. Ze bonden bronzen leeuwen aan twee ijzeren pilaren bij de poort van de offerplaats. Als iemand de naam zou leren, zouden de leeuwen brullen en zou hij direct de naam vergeten.
“Heb je mijn zeer sociaal gevoelige zonen wel gezien?” vroeg de Heer der Heerscharen zonder een spoortje ironie aan mij toen ik weer eens, zoals ik geregeld doe, mijn opwachting maakte in zijn hemelse paleis. Naast de hemelpoort zat een arme bedelaar, gehuld in lompen. Ik spuugde in zijn met kleingeld gevulde hoed.
Behalve de gebruikelijke kritiek van conservatieve wetenschappers, die niet geloven dat Shimron en Jacobovici inderdaad het graf van Jezus gevonden hebben, komt nu ook kritiek uit andere hoek. Jezus ligt niet in Jeruzalem begraven, niet in Nazareth, niet in Betlehem en hij is zelfs niet naar de hemel opgestegen. Nee, hij ligt begraven in Kashmir, zeggen aluhoedjes nu. Ze hebben er een website voor opgezet.
In het jaar 3671 (ongeveer 90 jaar v.C.), in de dagen van koning Jannaeus, kwam een groot onheil over Israël, toen uit de stam Juda een man van slechte reputatie voorkwam, een man met de naam Jozef Pandora. Hij leefde in Betlehem, in Juda. Vlakbij hem woonde een weduwe en haar prachtige en kuise dochter Mirjam. Mirjam was uitgehuwelijkt aan Johannes, van het huis van David, een man die de Tora bestudeerde en godvrezend was.
Voor de middeleeuwse christelijke denkers was het vanzelfsprekend: christelijke morele intuïties zoals de gelijkheid van mensen en vrijheid van godsdienst moesten een plaats krijgen in het kerkelijk recht. Dat was niet vernieuwend, die morele intuïties kwamen al van Paulus. Maar nu secularisatie godsdienst in het westen verdringt en alle godsdiensten op hetzelfde lage niveau beoordeelt, valt plots het volle licht op deze revolutionaire waarden.
Jezus’ graf is alweer gevonden. En je moeder. In 2007 was er voor bijbelwetenschappers als Jürgen Zangenberg geen enkele reden (pdf) om te geloven dat het zuid-Jeruzalemse Talpiot-graf inderdaad het graf van Jezus is, en vandaag de dag is dat nog niets veranderd, zij het dat Amerikaanse media daar nog niet altijd aan willen, nu zij in journalist Simcha Jacobovici alle ruimte bieden om zijn Talpiot-theorie opnieuw tot leven te wekken.
Crediblers. Zo worden mensen die op het forum van Credible, platform voor het netjes begrensd geloofsgesprek, aangesproken. Het forum was in februari nog vast van plan om naar het eeuwig koninkrijk op te stijgen, maar de executie blijkt toch voorlopig uitgesteld. Een aantal crediblers zet de site voort.
“Je kan op verschillende manieren evangelisch zijn. Onderwijs, muziek, vroomheid, verantwoordelijkheid, tolerantie en humor horen bij het protestantisme, maar ook regels, werken en kennis.” De Duitse protestanten hebben wederom een nieuwe test opgezet, dit maal rondom de vraag wat voor protestant je bent.
