Op een dag, toen de zonen Gods zoals gewoonlijk voor de Here verschenen, kwam ook satan, Gods tegenstander met hen mee. “Waar kom je vandaan?” vroeg de Here aan satan. Ik antwoord: “Ik heb een tocht gemaakt over de aarde. Ik heb dorpen en steden bezocht, mensen misleid en oorlogen gevoerd en zo mogelijk zelfs de heiligen van het rechte pad laten afdwalen.” “Heb je #TP15 ook gezien?” vraagt de heer der hemelen.

“Nee,” antwoord ik, “goedkope reli-kitsch vind ik dat. En die liedjes zijn zo oppervlakkig. Niet dat ik een traditionalist ben, integendeel, maar zo’n Passion mag van mij wel wat tegendraadser. Laat het gaan over gerechtigheid, over bevrijding. Waarom kiezen ze niet voor boeiende singer-songwriters en fairtrade koffie, in plaats van voor de mainstream?”

De schepper plukt nadenkend aan zijn lange wit-grijze baard. “Een Passion voor een kleine groep maatschappelijk betrokken jongvolwassenen, bedoel je?” Ik knik. “Met een goede opleiding en uitstekend toekomstperspectief?” Dat beaam ik. “In een intieme setting, in plaats van een heel mediaspektakel,” vul ik aan. “Maar ben ik dan niet voor alle mensen gekomen?” vraagt God me brutaalweg. “Ook voor de religieus analfabeten?”

“Kijk je daar niet op neer?” Ik wel, namelijk. “Zag je de mensen op het plein roepen ‘Kruisig hem’?” God likt vertwijfeld zijn lippen. “Ik vond het indrukwekkend. De mensen voor wie Jezus kwam.” Een traan. “Ze riepen allemaal: ‘Kruisig hem!'” “Ze waren geïnstrueerd,” werp ik tegen. God knikt.

“Ja, het was bepaald niet spontaan. En het was ook een spektakel. Zorgvuldig opgebouwd, nieuwtjes die gelekt worden, bekende Nederlanders die soms geen moer geloven van het verhaal van Goede Vrijdag. Het toont de verdorvenheid van mensen.” “Precies.” “En Jezus stond op tussen de mensen, ik stond niet op in de hemel,” vervolgt God. “Maar in het licht van mijn boodschap, dat er in Christus’ dood en opstanding leven is voor ieder mens, moet je wel een gevallen engel zijn om je daar druk om te maken.”