Op een dag, toen de zonen Gods zoals gewoonlijk voor de Here verschenen, kwam ook satan, Gods tegenstander met hen mee. “Waar komt u vandaan?” vroeg de Here aan satan. Ik antwoordde: Ik heb een tocht gemaakt over de aarde. “Heb je mijn dienaar Malik Azmani wel gezien?” vervolgde de schepper van het al. “Geen mens is zo rechtlijnig en gevoelig als hij.” De Genadige veegt een traan uit zijn linkerooghoek. “Net als ik huilt hij bittere tranen om de vele mensen die iedere dag omkomen in hun zoektocht naar een menswaardig bestaan.”

“Ik wil niet langer toekijken hoe mensen dagelijks verdrinken in de Middellandse Zee. Alleen al in 2014 zijn meer dan drieduizend mensen omgekomen,” leest God van zijn thyPad voor. Ik snuif minachtend. “Zeker weer een geitenwollensokkenactivist? Laat me hem een baan en een stropdas geven en ik garandeer je dat hij de asielzoekers als een baksteen laat vallen.” Geagiteerd schudt God het hoofd: “Nee, de man is juist een VVD-er, een rechtse realist. Hij wil de grenzen sluiten om zo te voorkomen dat mensen verdrinken.” “Hij wil wat?” Ik laat verschrikt mijn glas mineraalwater vallen. Een lagere engel komt het mopperend opruimen.

“Dus,” ik stotter wat, “Azmani wil voorkomen dat mensen naar Europa komen door hen te dwingen zich in de armen van mensensmokkelaars te werpen? Waarom ben ik daar niet op gekomen?” Rinkelend verdwijnen mijn glasscherven in een afvalzak. De Allerhoogste glimlacht. “Je bent een dienaar en een briesende leeuw, geen politicus.” God knipoogt. “Daarnaast zorgen die vele asielzoekers voor ontwrichtte maatschappijen, zoals nu al in Libanon, en jij, mijn beste, bent een liefhebber van samenlevingen in verval.” Ik kan de Heer daar geen ongelijk in geven.