De oranje puntmuts staat perfect bij oranje stropdas. Met glimmende wangen komt Kees van der Staaij op me afgelopen. “Klein momentje”, hijgt hij terwijl hij langs snelt. Hij houdt even het keukentrapje van een partijgenoot vast, die slingers ophangt in het fractielokaal van de gereformeerde partij. Hij trekt een tafelkleedje recht en snelt dan naar een mede-SGP’er voor overleg. Een paar meter verderop trekt fractiegenoot Roelof Bisschop zijn stropdas voor de spiegel recht. “Kom maar mee,” zegt Kees van der Staaij als hij weer komt aangerend.

Ik moet stevig doorstappen om de energieke Van der Staaij bij te houden, ik loop vandaag een dagje mee met de fractie. Ook Bisschop en Elbert Dijkgraaf hijgen wat als ze achter hun fractieleider aanrennen. We lopen de Plenaire Zaal van de Tweede Kamer binnen, waar een rij fotografen ons opwacht. Even ben ik verblind door het vele flitslicht. Van der Staaij trekt een gezicht alsof hij niets anders gewend is.

Dan loopt hij naar zijn vrouw toe, die een paar meter verderop met de kinderen staat te wachten. Hij tilt de jongste op de arm en loopt met zijn oudste dochter aan de hand naar de stoelen waar de SGP-fractie tijdens plenaire vergaderingen van de Tweede Kamer zit. Ook Dijkgraaf en Bisschop komen met hun kinderen aangelopen. Van der Staaij pakt zijn jongste dochter met beide handen vast en zet haar op zijn eigen stoel. Verlegen kijkt ze weg van de flitsende camera’s. “Twee jaar geleden mocht je hier niet zitten”, zegt Van der Staaij. “Nu mag dat wel en dat is wel een feestje waard.”

Gisteren herdachten wij het afschaffen van de Staatkundig-gereformeerde Apartheid.