Zweetdruppels op het gezicht verraden de spanning als Hendrik (22) nog gauw even zijn stropdas recht trekt voordat hij het restaurant binnenstapt. Het is te duur voor zijn budget, dat zie je zo. Hij draagt een wit overhemd en een rode stropdas, met een diagonaal streepje in bordeauxrood. Hendrik kijkt rond in de foyer, enigszins gespannen. Hij raakt Julia (19) bij de schouder en begeleidt haar naar binnen. Gelukkig heeft Hendrik haar opgehaald, als Julia zelf de fiets naar het restaurant had moeten nemen, was de date bij voorbaat al mislukt. Schuchter glimlacht hij naar haar.

Hendrik is niet knap en dat is altijd al min één, gelukkig maakt de wat verlegen Julia dat goed met een aantrekkelijk figuur en een zwierige jurk. Daar doet ze deze oude recensent een groot plezier mee.

Rustig begeleidt Hendrik Julia naar het door hem gereserveerde tafeltje, achterin in de rechterhoek, een klein tafeltje voor twee waar je haast niet kan zitten zonder elkaars hand vast te houden. Dat heeft die geslepen Hendrik goed voor elkaar. “Wat wil je drinken,” vraagt hij haar voordat de ober komt en zodra deze komt, geeft Hendrik de bestelling voor allebei door. Na een wat voorzichtig en onzeker begin, komt Hendrik in zijn rol en neemt hij de leiding. In het kleine hoekje heeft hij overzicht, geniet duidelijk van de geur van Julia’s parfum vermengd met de etensgeuren van de overheerlijke maaltijden uit de keuken en neemt de leiding zoals het een man betaamt. Er lijkt niets meer fout te kunnen gaan.

Een jonge ober, pak vlekkeloos, een nette streep in de broek geperst, loopt richting de tafel en overhandigt de twee ieder een menukaart. Hendrik legt zijn menukaart weg en kijkt met Julia mee. Als vanzelfsprekend legt hij zijn hand op de fraaigevormde eiken rugleuning van Julia. Met zijn duim raakt hij even aan haar rug. Hendrik mag dan niet knap zijn, hij weet hoe een vrouw te benaderen. Julie kijkt Hendrik aan en schuift een kleine centimeter in zijn richting. Dan kijkt Julia Hendrik aan, hij knikt kort en Julia legt de menukaart weg. Ze zwijgen allebei even, geen van beide lijkt te willen beginnen met praten. Toch zenuwachtig, als je het mij vraagt.

Hendrik kijkt Julia eens goed aan, ze moet ervan blozen, hij haalt diep adem en lijkt wat te willen gaan zeggen, dan zakt hij weer terug. Nee, toch niet. Daar komt de ober. Kom op Hendrik, denk ik dan, je verliest de grip. Dit is jouw date, jouw moment.

“Wat had u gehad willen hebben?” hoor ik de jonge ober beleefd vragen. Zo trekt hij de regie naar zich toe. Hendrik kijkt naar Julia. Gedecideerd bestelt ze een lichte Franse uiensoep vooraf en een eiergerecht met salade als hoofdgerecht. Hendrik laat Julia eerst nog wat drinken bestellen en houdt het verder bij tomatensoep en een traditioneel biefstuk met gebakken aardappels. Onverstandig: Tomatensoep zorgt vrijwel zeker voor vlekken in zijn smetteloos witte overhemd. En zo gebeurt het ook, als hij even stopt met het eten van de tomatensoep om naar de soep van Julia te vragen, hangt hij ongemerkt met zijn mouw in de tomatensoep. Vanaf dit moment lijkt het romantische dineetje meer op een klucht dan op een serieuze gebeurtenis.

Als Hendrik zijn arm weer terugtrekt, houdt Hendrik zijn mouw tegen zijn smetteloos witte overhemd, dat niet langer smetteloos is, waarna hij zijn besmeurde mouw per ongeluk tegen de mouw van Julia aanhoudt. Een overduidelijke rood-bruine vlek kleurt nu het satijnen borduursel dat de fraaie mouwen van Julia’s zwierjurk opleukt. Aan de andere kant van het restaurant kijken de gasten op als Julia de vlek op haar mouw ontdekt. Gillend trekt ze een zakdoek uit haar handtas en begint verwoed te poetsen. Inmiddels heeft ook Hendrik de vlekken op zijn kleding ontdekt, komt erachter dat hij geen zakdoek bij zich heeft en moet bij Julia een zakdoek vragen. Julia kijkt de stamelende Hendrik aan met een blik die maar één ding kan betekenen: Jij! Hebt! Mijn! Dure! Nieuwe! Jurk! Grondig! Verpest! Ze geeft hem een papieren zakdoekje dat ze met enig steunen uit haar handtas haalt. Hendrik is de regie helemaal kwijt.

Erger wordt het voor Hendrik als de ober, als gezegd jong en smetteloos, met witte katoenen doek en een sopje aan komt snellen waarmee de jurk van Julia schoongemaakt kan worden. Julia stuurt de ober een glimlach zo stralend als Hendrik de hele avond nog niet heeft mogen ontvangen. Hendrik, die zich genegeerd voelt, kucht ongemakkelijk. “Heeft u misschien ook een doekje voor mij?” hoor ik Hem stamelen. Hij moet het een tweede keer vragen voordat hij aandacht krijgt. “Ja hoor,” snelt de ober richting de keuken om even later met een doek terug te keren. Gelijk met het doekje blijkt ook het hoofdgerecht klaar en Hendrik twijfelt zichtbaar: Eet hij eerst zijn biefstuk op, of is de vlek op zijn kleren belangrijker? “Het spijt me van je jurk,” hoor ik hem zeggen. Hij veegt zijn mouw af en laat de vlek op zijn overhemd zitten. “Dat overhemd is wel vervangbaar, maar zo’n adembenemende jurk is onvervangbaar. Laat me alsjeblieft weten hoe ik het goed kan maken.” Slijmen heeft geen zin, Hendrik. Julia zucht. Hier komt geen tweede date.

Ze schuift met haar mes wat salade op haar vork en voegt er wat van het eiergerecht aan toe. Terwijl ze de vork naar haar mond beweegt, wrijft ze met haar andere hand even over de hand van Hendrik. Voordat ze de hap neemt, zucht ze nog een keer. Ze eten zwijgend verder. Julia heeft als eerste haar bord leeg, ze ontspant en vraagt Hendrik of het eten smaakt. De ogen van Hendrik gloeien op, hij geniet van het eten, zegt hij dan. Maar toen hij in zijn hoofd de avond voorstelde, had hij toch niet aan dit scenario gedacht. Julia kijkt naar haar mouw. “Ik ook niet, nee.” Terwijl Hendrik bezig is met het eten van zijn laatste gebakken aardappels, komt de ober alweer met de dessertkaart. “Alleen een cappuccino,” schudt Julia resoluut haar hoofd. Hendrik bestelt een kop koffie. Aan alles is te zien dat beide deze afschuwelijke dag zo snel mogelijk willen vergeten, terwijl alles goed te voorkomen was geweest als Hendrik maar geen tomatensoep besteld had. Op deze manier kan ik gewoonweg geen positieve beoordeling van dit romantische diner geven. Jammer.

Terwijl Hendrik en Julia hun kopjes leegdrinken, kijken de beiden elkaar in de ogen. “Ik heb een leuke avond gehad, bedankt daarvoor,” zegt Julia zachtjes. Hendrik wil zich excuseren, maar voordat hij een eerste woord heeft uitgesproken ziet hij dat hij daarmee bij Julia niet aan moet komen: “Graag gedaan.” Hij staat op en geeft Julia een hand. “We moeten het snel nog weer een keer doen,” kust Julia hem op de wang.

Oordeel van de recensent: 2 van 5 sterren