Ingezonden brief

Verschillende media berichtten afgelopen dagen over de glossy Jezus! Nu ben ik van nature een nogal ruimdenkend wezen en ik erger me dan ook niet zo snel. Maar met deze glossy heb ik moeite. Ik bedoel: Het is een prachtig ding geworden, hoor, en die man op de cover: die heb ik ook gemaakt. En daar ben ik trots op. Toch erger ik me.

Ik kijk soms eens mee met kerken (niet te vaak want een beetje kromme tenen levert jullie al een Grand Canyon op) en soms lijkt het wel alsof alles waar de naam Jezus op geplakt wordt maar OK moet zijn. Een glossy hier, spiritisme daar, verder overspel en schandelijke avontuurtjes. Op een bepaald moment is het genoeg. Ik vraag me weleens af of mijn boodschap wel overkomt. Dat beeldverbod bijvoorbeeld, is dat zo ingewikkeld? Is de prachtige foto van die aantrekkelijke bebaarde man niet een beeld van iets ‘in de hemel, op aarde of onder de aarde’?

Ook over de vele reacties kan ik me helaas niet vrolijk maken. Beste ex-EO-leden, denk je echt dat ik niet voor mezelf kan opkomen? Ik heb de donder en de bliksem al naast mijn hemeltroon klaarliggen, mocht je dat willen weten. Jullie zure reacties op Facebook kan ik missen als kiespijn. Niet dat ik ooit kiespijn heb, mijn gebit is volmaakt. Jullie gedragen je als kleine kinderen, met jullie gekwetste gevoelens en en jullie misplaatste heroïsme. Stop. Stop daarmee! Jullie plaatsen mij in een kwaad en eerlijk gezegd nogal benepen daglicht. De spruitjeslucht komt mij hier helemaal tegemoet, al moet ik toegeven dat mijn reuk nogal goed is.

Dan vind ik het commentaar van Paul, als uitgever niet toevallig naamgenoot van mijn voornaamste pr-man, een stuk interessanter: Er gebeurt van alles in de (uitgevers)wereld en Jezus! is daar een onderdeel van. En ja, Paul, dat bruine gras en die kiezelstenen heb ik ook gemaakt. Al snap ik dat dat niet het eerste is waar je aan denkt, mijn sterrenstelsels, oceanen, bergen en watervallen zijn een stuk indrukwekkender. Maar ja, dat is een kwestie van perspectief, de aarde is voor mij niet veel meer dan een kiezelsteen, tenslotte, en de mens niet meer dan gras.

Terug naar mijn ergernis: Jullie mensjes lijken zo druk om voor mij op te komen. Iemand moet een glossy over Jezus maken, omdat er te weinig over hem gepraat wordt, een ander moet zich daartegen verzetten omdat het spottend zou zijn en ik in mijn eer gekrenkt wordt. Ha, alsof ik zelf niet voor mijn eer kan opkomen. Mens, je bent een grasspriet in de hete zomerwind, nu ben je er en ik blaas even… Weg. Voor mij opkomen? Je zou denken dat het een grap is en misschien moet ik het zo ook maar opvatten. Donder en bliksem laat ik maar even achterwege, maar schrik niet van mijn bulderende lach.

Trouwens, Jezus is zwart.

Heer van de hemelse machten, Hemel.