Je doet gewoon goed je werk, maar wil toch eens kan maken op die bonus. Wat doe je dan? Je zet een extra stap. Of: Je kunt het bijna niet meer bijbenen: thuis wacht de was, de buitenboel moet nog worden geschilderd en je zieke moeder heeft ook nog aandacht nodig. Je zet een tandje bij en doet een extra stap.
Het is even verbijten, maar het moet even; die extra stap. Het duurt maar een momentje, het is strekken, maar je krijgt er ook veel voor terug. De extra stap is geen wilde sprong. Hij is rationeel, ordelijk en gericht op het vooruitkomen in de wereld. Een extra stap zetten is daarmee het calvinisme in de dop.
Tijs van den Brink heeft zo’n extra stap gezet. Zegt hij. In het gesprek met Tooske Ragas vertelt hij (laatste paar minuten van het gesprek) wat die extra stap precies behelst: “Ik heb maar één stap gezet die jij niet zet, denk ik. En dat is dat [ik geloof dat] er ook dingen kunnen gebeuren die ik niet snap…”
En dan gaat het helemaal mis:
“…en als je die knop omzet, en dat heb ik gedaan, of althans, zo ben ik opgegroeid, dus ik heb hem zo laten staan, dan past er veel meer in…”
http://npoplayer.omroep.nl/share/?prid=VPWON_1221332
Dat is geen extra stap Tijs, dat is blijven staan waar je stond! Dat is zeggen tegen de baas dat je een extra werk hebt gedaan, omdat je je plotseling wel herkent in de missie van het bedrijf. Of je moeder een sms’je sturen terwijl ze op haar sterfbed ligt. Dat lijkt echt helemaal nergens op!
Tijs, als je het echt wil, kun je nog steeds die extra stap doen. Doe een huppel, een sprong of doe eens charismatisch en stap uit. Ga onderuit, krabbel weer op en kijk dan nog eens naar waar je ook alweer stond. Wedden dat je dan die plek niet meer herkent?
Dwaze Schare 
Ook mooie satire. Of is dit echt?
Ik neem mezelf nooit zo serieus. Serieus.
Maar wat vond jij van het het gesprek tussen Tooske en Tijs @Engel ?
@Ruub, ik heb nog niet gekeken. Ik zit op m’n werk en heb alleen het stukje gelezen. Dat vond ik al grappig genoeg.
Die Tooske is bepaald minder blond dan ik dacht…😉
Ik vond het eigenlijk wel een leuk gesprek. De tamelijk impertinente vraag over schuldgevoel na echtscheiding pareerde ze dapper en ook wel enigszins kwetsbaar. Wel mooi.
Ze heeft een volledig geïndividualiseerde geloofsinterpretatie/beleving.
En ook met consequenties want ze liet haar kinderen nog maar onlangs dopen.
De rechtzinnigen onder ons zullen mogelijk hun hoofd schuddend afkeren.
Van mij mag het..!
De opmerking van Tijs van de Brink over de stap die hij wel heeft gezet en Tooske niet was wel opmerkelijk.
Zo van: God heeft me verstand gegeven maar als het Hem beter uitkomt kan ik het af en toe uitzetten. Dat is mijn interpretatie van de vrucht die ik niet mag aanraken….
Het sms-je aan de stervende moeder begrijp ik niet zo @Ruub.
Misschien kun je dat nog even duiden.
Tooske is een slimme christen. Tenminste eentje die zich noch door Bijbelse interpretatie noch door geloofsgemeenschap zich laat dicteren. Hoewel ik niet zeg dat de meeste christenen in wezen dom zijn verkiezen de meeste wel die domme weg. Ook dat ze zoekt naar een gemeente die haar het meest aanspreekt i.p.v de meest bijbel getrouwe gemeente is realistisch. Waarmee ik zeg dat Bijbel getrouwe christenen niet realistisch zijn.
En dan natuurlijk de discussie over wat bijbel getrouw is, alsof Tooske dat niet is. En daar heb ik het over.
@Derk; Ik geloof er niks van dat de meeste christenen de domme weg volgen. Ik zie juist meer en meer christenen om me heen die kiezen voor ‘het geheim’, precies zoals Tooske kiest voor ‘het geheim’! Dit in tegenstelling tot al het geredeneer dat ik hier vaak voorbij zie komen! Geredeneer die je uiteindelijk bij het grote iets of niets brengt!
@Ettje
Okay, misschien moet ik mezelf wat meer nuanceren. De meeste christenen die ik heb ontmoet volg(d)en in mijn opinie de domme weg. Maar je aversie tegen redeneren kan ik niet zo goed plaatsen, maar ik ken je ook nog niet zo goed. Toch had ik dat niet achter jou gezocht.
@afoulus
Ah, die hyperbool werkt dus niet helemaal, never mind: niet belangrijk.
Ik vond het ook een mooi gesprek. En daar was het me voornamelijk om te doen. 🙂
@Nuanceren is altijd goed. Maar of je nu echt nuanceert? Je legt de christenen die jij kent nog steeds langs jouw meetlat!
En wat het redeneren betreft: soms ben ik moe van het vele redeneren en beredeneren!
@Ettje
De gene zonder oordeel werpen de eerste steen.
@Ruub; Heb het programma regelmatig gezien en me minstens even vaak verwonderd over de keuze van de gasten die dan totaal niet pasten, in mijn beleving, onder de noemer: adieu God. Hetzelfde vond ik ook deze keer, en vroeg me opnieuw verwonderd af: waarom zij? Of zou T vd Brink bedoelen dat z’n gasten afscheid hebben genomen van zijn God? Van zijn manier van geloven?
@Ettje
Daar zat mijn kriebel precies! Tijs zet een extra stap en is daarmee een gearriveerd christen. Tooske zet die stap niet en heeft dus eigenlijk adieu gezegd tegen God. 🙂
@Ettje, Ruub
Ja de afleveringen die ik gezien had, hadden vaak best veel weg van het programma ‘Andries’, waarvan ik ook wel een aantal afleveringen heb gezien. Grootste verschil: de gasten van Andries lukt het meestal wel om voor langere tijd ‘de sprong in het christelijk geloof’ te maken en hebben daar meestal een levensstijl, activiteiten en netwerk omheen gebouwd. Daarnaast had ik wellicht wat minder ergernissen bij de interviewstijl van Tijs.
Bewijst maar weer eens dat levensovertuigingen bepaald geen zwart-wit kwestie zijn en dat zelfs gelovigen en ongelovigen soms toch best op elkaar lijken als je wat beter kijkt. Erg jammer voor de HeartCry-achtige zwart-wit denkers, maar die zullen bij beide programma’s toch niet snel uitgenodigd worden. Het Feike ter Velde tijdperk bij de EO lijkt definitief voorbij.
@Gansanders; Waarbij ik dan nog elke keer de hoop had dat er ooit een moment zou komen dat en/of Andries/Tijs opeens ‘het licht’ zien en zouden zeggen: ‘Goh, ja, zo kun je er ook naar kijken!’ #Ijdelehoop
@Ettje
Ik vind Adieu God over het algemeen een interessant programma, maar ik mis iets in de wisselwerking/ de interactie. Tijs blijft iets te veel in z’n rol als interviewer en geeft zich niet gemakkelijk bloot, terwijl dat het nog zoveel interessanter zou kunnen maken.
Behalve aangeven dat hij een bepaalde zienswijze mooi/raar vindt, zou het ook goed zijn als Tijs zich zou inleven in de geloofsbeleving van Tooske en zou zeggen wat hij daarin te kort komt. Dan wordt het ook iets spannender, nu blijft het allemaal wat lief en schuurt het net iets te weinig.
Maar goed, lekker gemakkelijk praten vanaf de zij-lijn natuurlijk. Het is eigenlijk al bijzonder dat er zo’n EO programma is; dat kon 20 jaar geleden nog niet.
Tijs zegt dat hij “die extra stap heeft gezet” (die Tooske niet zou willen zetten) en dat hij daarmee verder komt dan zonder die stap. Het accepteren van dingen die Tijs “niet snapt” is alleen een veel te vage aanduiding om werkelijk bespreekbaar te maken waar Tijs op doelt. Tijs begrijpt zelf ook maar half wat die acceptatie van hem werkelijk inhoudt.
De suggestie in zijn manier van denken is dat het tegengestelde van alles rationeel in de hand te willen houden hetzelfde is als een externe autoriteit of een heilig verhaal aanvaarden door de ratio los te laten en het religieus overgeleverde geloof met zijn mythes en irrationele dogmas toe te laten.
Dat is de enige zwart-witkeuze die Tijs zich kan indenken, je bent voor of je bent tegen zijn geloof, je bent voor de weg van de ratio of je bent voor de religieuze dogmatiek (de religieuze superstitie).
De enige keuze die Tooske ziet, Tooske die de superstitie niet meer wenst en/of nog kan toelaten in haar leven, is haar eigen geweten, haar eigen gevoel voor moraal en de bewondering voor inspirerende verhalen te combineren tot iets waar ze nog wél mee kan leven.
Mijn sympathie ligt meer bij Tooske, omdat de dogmatisch beleden irrationele superstitie een doodlopende weg is, die altijd voert naar sektarisme, starheid en onverdraagzaamheid en niet naar de bevrijding die Jezus onderwijst.
Maar ik ervaar het als tragisch dat het altijd over deze tegenstelling tussen dogmatische religie en verlicht humanisme gaat in dit wereldje van Tijs en Knevel en wel omdat er nog een derde alternatief is, die zowel Tooske als Tijs niet kennen, maar die wel de allerbeste weg is omdat ze de tekortkomingen van die twee wegen overstijgt en overbrugt.
Die derde weg is al in de eerste eeuw ondergesneeuwd geraakt, achtergelaten, onbegrepen weggedrukt en verdraaid tot een onherkenbaar relict.
@Ruub; Denk dat voor een groot deel inderdaad daar de schoen wringt in het programma, het interviewer blijven van Tijs, en vooral niets van zichzelf laten! Maar desondanks kijk ik er wel naar… 🙂
@Andries:
Je verwijst naar de ‘zogenaamde’ gnostiek? 😉
Zag vanavond wel een aardige uitzending van Adieu God met Wilfred Genee. Aardig omdat hij het gesprek op een gegeven moment overnam en Thijs wat vragen stelde waar hij moeilijk uitkwam.
Jammer ook dat hij later niet wat doorvroeg toen Thijs hem vroeg of hij geen situaties had meegemaakt waarbij hij toegebrachte schade niet kon herstellen en hoe mooi het dan niet zou zijn als iemand anders dat voor je zou herstellen. Als Wilfred het dan heeft over zijn relaties waarin hij verkeerde prioriteiten heeft gesteld, dan denk je wel: kom op, vraag Thijs om uit te leggen hoe de dood van Jezus dat dan op gaat lossen. Juist dat soort praktische consequenties en de ontoereikendheid ervan zouden de zwakte van zo’n pleidooi genadeloos blootleggen. Maar misschien speelt daar dan de liefde van Wilfred voor de overtuiging van zijn ouders in mee. Hoe dan ook, voor de volgers van VI wel interessant. 😉
http://www.npo.nl/adieu-god/05-04-2015/VPWON_1240354