Als we iedere man bij elkaar brengen, ieder echte man, in tegenstelling tot de vaginale James Dobson huilbaby met zijn beloftevolle homo-erotische aanbidding, het gevoelige moederskindje, als vrouw in een mannenlichaam een kopie van de evangelikwal, dan zouden we aan een telefooncel genoeg hebben om een conferentie te houden.

Door: Mark Driscoll

Het ging al mis met Adam, de eerste van het vaginale volk, die zwijgend toekeek hoe de wereld met hoofd vooruit van de helling van de hel/ feminisme afgleed, hij hield zijn bek dicht en luisterde naar zijn vrouw die dacht dat Satan een goede theoloog is terwijl hij haar had moeten leiden en de autoriteit die hij ontvangen had als koning van de planeet had moeten inzetten. Het gevolg: Hij werd vervloekt om het luisteren naar zijn vrouw en sinds die tijd zit iedere man op zijn vagina stil toe te kijken hoe een mannenvolk opgroeit met een bittere penis, jaloers op de feministische single moeders die ervoor zorgen dat Johnny opgroeit tot een hele aardige vrouw die zit als hij piest.

Dus, Johnny komt op een dag bij de jeugdgroep van de kerk om daar van zijn vaginale jeugdleider te horen dat hij zijn maagdelijkheid moet perfectioneren en moet groeien in het daten. Johnny probeert dus om een liefdevolle en geduldige man te zijn, op zoek naar een aardige vrouw zoals zijn moeder, die hem in de door haar gewenste vorm slaat met de zweep en zijn onderdanigheid erin beukt. Op die manier kan hij op een dag bij de mannengespreksgroep binnen komen, waar hij leert om zijn natuurlijke aandrang onder controle te krijgen en zo gedwongen wordt om zijn bachelor te halen in masturbatie, zijn master in porno en te promoveren in dommedodologie, daar Johnny nu zo afgrijselijk bang is voor vrouwen en zijn eigen penis dat hij iedere nacht in zijn kamer op het internet op zoek gaat in de hoop wat te krijgen (en zo nu en dan ‘valt’ hij ‘in de zonde’ met een vrouw als hij onafwendbaar de grens overschrijdt) omdat hij zo bang voor vrouwen is dat hij niet weet hoe er een te nemen, lief te hebben, te dienen of in bed te krijgen en weer eens het Hooglied te zingen.

Op een dag kan Johnny de druk van zijn intrieste alleenstaandenbediening niet langer weerstaan en blijft hij zitten met een wezen dat op de plank is blijven staan lang nadat haar houdbaarheidsdatum verstreken was en die precies zo is als zijn lieve oude moeder, die wil dat hij zwijgt als Adam, hij haar beuken ondergaat en bij de mannengroep van de kerk komt: een als mannengroep vermomde vrouwengroep met koekjes en huilen en antidepressiva om de gekte te kunnen doorstaan.

Die arme Johhny is nu zo gestoord dat hij te bang is om kinderen te krijgen en hij schuift zoveel mogelijk verantwoordelijkheid af, want Johnny is een jongen in een mannenlichaam, rondlopend in een wereld vol met andere jongens die proberen hun plassertje achter de rits te houden en zoals hun moeder hun leerde goede vrouwen te zijn.

Op die manier sprinten kerk, cultuur en familie richting de hel: mannen doen hun werk niet en de feministes blijven maar schreeuwen dat het onze fout is en dat we hen voorganger en hoofd van de familie moeten maken en de boel draaiend laten houden. Hoe meer we dat doen, hoe aantrekkelijker de hel lijkt, want daar is tenminste een man de baas, daar is een zekere hiërarchie en daar kunnen mannen zelf hun zaakjes regelen. Alle klagen en vechten is niet anders dan nog meer bewijs dat de mannen nog steeds koningen zijn en dat tenzij wij ons werk doen alles en iedereen nog verder verneukt wordt, behalve Johnny dan (metaforisch gezien).

Ik weet dat veel vrouwen het hier niet mee eens zijn. Net als Eva zouden zij hierover moeten zwijgen. Veel mannen zullen het er ook niet mee eens zijn, wat alleen maar bewijst hoe epidemisch de vaginale krachten zijn die inmiddels het universum veroverd hebben. Vaginale mannen zijn duidelijk legio, want zij zijn met velen. Alleen exorcisme kan ons redden.

Exclusieve (!) gastbijdrage van Mark Driscoll voor de Dwaze Schare.

 

 

Nou ja, niet helemaal exclusief. Mark Driscoll meldt in een reactie dat deze stukken tekst komen uit een tijd dat hij helemaal de weg kwijt was en een voorbeeld zijn van kwalijk gedrag waar hij van geleerd heeft.