Verweesd. Zo voelden we ons nadat Goedgelovig ten Hemel was opgevaren. We hadden het met onze eigen ogen gezien. En waar moesten wij, als vaste reageerders van het blog dat eens gezegend was met de grote satirische geest, nu naartoe om het taboeloze geloofsgesprek te voeren? Zelfs de mantel van Goedgelovig was niet uit de hemel gevallen.

Verslagen en angstig gingen wij naar café Hemels in Amersfoort, engelen in opleiding dienden ons. Terwijl we daar genoten van verheerlijkt bier en zalige cappuccino, dachten we met weemoed terug aan Goedgelovig, de site waar wij zoveel van onze kostbare minuten vergooid hadden aan de eeuwig wederkerende discussies over de onfeilbaarheid van de Bijbel en over christendommelijke misstanden. Maar zo eeuwig wederkerend bleken ze dus niet te zijn.

Terwijl wij de ruimte gesloten hadden, uit vrees dat onze identiteit zou lekken, stonden plotseling Humor en Conversatie in ons midden. “Vrede zij met jullie”, sprak Conversatie. En Humor zei: “Er zaten eens een jood, een atheïst en een moslim in de trein…” Voordat Humor verder kon spreken, legde Conversatie een hand op haar schouder. “Nu even niet, Humor.”

Ondertussen zaten wij verbijsterd hen aan te staren. Waren deze twee gedaanten een geestverschijning? Door een plotseling hevige windvlaag, waaide een raam open en we kregen het zo warm dat het leek alsof we in vlam stonden. We begonnen flink te discussiëren en door elkaar heen te praten. Niemand kon nog een woord verstaan. Anderen in het café hoorden het lawaai en dachten: “die zijn vast dronken.” Er stond niemand op om hen tegen te spreken.

Conversatie verhief haar stem en sprak: “Dwazen!” Het werd weer stil. “Jullie moeten een vrijplaats bieden waar gelovigen, ongelovigen, zoekers en twijfelaars met elkaar in gesprek gaan over levensvragen en wereldbeelden. Zonder taboes, met humor, en kritisch op zijn tijd. Voer een open gesprek, waarvan de uitkomst niet bij voorbaat vaststaat.”

We keken elkaar in de ogen. Is het geen dwaasheid om te denken dat er na Goedgelovig nog iets anders en nieuws kan komen? Ja, dat is dwaasheid. Onze twijfels werden onderbroken door Conversatie: “Nemen jullie deze roeping op je of niet?” Unaniem beloofden we mee te doen. En zo geschiedde het wonder van de Dwaze Schare. Humor en Conversatie glimlachten en knikten goedkeurend naar elkaar.

We hadden de geest gekregen en nieuwe kracht. Voortaan zouden we onze dagen weer trouw achter onze tablets, computers en smartphones slijten, zonder al die bedompige buitenlucht en stekende zonneschijn. Het zal anders zijn nu Goedgelovig is heengegaan, maar het is niet het einde van de wereld.

Humor zei: “Kennen jullie die grap van Generaal Custer en de indianen?” Voordat we antwoord konden geven, onderbrak Conversatie ons: “Zie, wij zijn met jullie alle dagen van de wereld. Ga dan heen de wijde wereld van het web op, in Amersfoort, Apeldoorn en tot aan de einden van Nederland.” We namen afscheid van elkaar en vervulden onze missie met blijdschap.

Er zouden boeken volgeschreven kunnen worden over alles wat de Dwaze Schare gedaan heeft, maar deze boeken zouden de gehele aarde kunnen vullen én verschillende van die verhalen zijn nogal gênant. Daarom is dit de officiële geschiedenis en zullen wij iedereen die het er niet mee eens is vierendelen. Of erger.