Hot: hel en duivel ondergaan momenteel een verjongingskuur en zijn beiden bezig met een heuse comeback. Althans, bij een groeiende groep jonge achterblijvers uit de steeds kleiner wordende kerken. Christenen tussen 17 en 30 jaar oud hebben tegenwoordig behoudender opvattingen dan hun leeftijdsgenoten van twintig jaar geleden.
Dat schrijft het Sociaal en Cultureel Planbureau in een onderzoek naar de kerkelijkheid van Nederland. Ze bedacht er zelfs een term voor: de ‘neofundamentalist’. Dat bekt natuurlijk véél lekkerder dan ‘orthodoxe christenjongere’.
De neofundamentalist vindt dat je je aan alle voorschriften van de kerk moet houden, beschouwt zichzelf – vaker dan de eigen pa of moe – als een gelovig of religieus mens, ziet een sterk geloof als belangrijkste waarde én gelooft uiteraard zonder enige twijfel in God.
Schaap bijt Wolf houdt z’n principes ook graag hoog en vraagt:
Aan welke waarden klamp jij je eigenlijk vast?
Dwaze Schare 
Ik vind dat schapen wolven moeten bijten en dat is mijn hoogste principe op dit moment!
Ik klamp me vast aan rationaliteit denk ik. Eigenlijk denk ik dat je ergens wel moet. Maar misschien is die gedachte enkel de ultieme illustratie van hoezeer ik me er aan vastklamp.
Dat woordje “vastklampen” klinkt ook behoorlijk wanhopig.
Ik geloof dat het @Ettje was die bij het bericht van @rob meldde dat het heel gewoon is dat jongeren een poosje de neiging hebben vooral zwart/wit te denken. Dat herken ik ook wel uit mijn eigen leven. Als jongere wilde ik me ook graag identificeren met de groep waarvan ik deel uitmaakte. We wisten het allemaal zeker en vooral…we wilden ook duidelijk maken aan anderen.
Als je zelf gaat denken en los komt van zo’n groep gaat het van zeker weten naar gerede twijfel. En daar wordt een mens leuker van.
Als ik ooit dreig te verdrinken zal ik naarstig zoeken naar een boomstam.
Dan wordt het tijd om “vastklampen” weer eens te overwegen.
Vrijheid is mijn belangrijkste waarde.
Jongeren denken meestal meer zwart/wit omdat ze nog weinig levenservaring hebben en er dus geen echte reality-checks hebben plaatsgevonden. Ik vind het verschil met 20 jaar geleden (toen Johan nog jong was) wel interessant. Ik was vroeger ook best neofundamentalistisch, al zeg ik het zelf.
@Afolus:
lol 🙂
Vastklampen is niet iets wat iemand snel van zichzelf zal zeggen, denk ik. Het heeft idd een wanhopige gevoelswaarde.
Misschien moet je echter wel concluderen dat als het om waarden gaat, we vaak niet anders doen dan vastklampen. Goed beredeneren is nog niet zo eenvoudig… 😦
@Wilfred; Doen we dat niet allemaal, dagelijks, ons vastklampen aan…
De één aan zijn/haar geloof, de ander aan zijn/haar ongeloof, of aan door onszelf bedachte goden en godjes! Of aan de gedachte het zelf allemaal wel te kunnen!
Voor mij heeft vastklampen niet direct een wanhopige gevoelswaarde.
@Ettje: Dat is het probleem met gevoelswaarden, he, dat die nog wel eens kunnen verschillen per persoon. 😉
Ik zou zelf dat woord niet snel gebruiken.
@Johan; Zwart/wit denken doen we inderdaad allemaal een tijdje tijdens het groter groeien. Pas daarna komen we tot de ontdekking hoeveel grijstinten er zijn. Daarom heb ik me de afgelopen jaren, in de GG periode er ook vaak over verbaasd dat zoveel mensen, waarvan ik denk dat ze de groter groeien fase allang voorbij zijn, nog steeds zo zwart/wit denken! 🙂
@afolus
Dat woordje is hier dan ook ironisch bedoeld. Ik vond iets dergelijks als: “Welke waarden zijn voor jou belangrijk in dit leven?” een beetje te saai. 😉
Hier nog één.
Hier nog één. Of had ik dat al gezegd?
Ik heb het rapport niet gelezen verder, maar mijn eerste indruk is dat bijv. het gebruik van het woord ‘neofundamentalist’ veel meer zegt over de moderne fundamentalistische beeldvorming van het SCP dan dat die christenjongere zélf nou zo is veranderd. 🙂
Maar ik kan er ook helemaal naast zitten.
@Johan
Bedoel je het verschil bij jezelf of het verschil tussen de christenjongere van toen en nu?
@Johan
Ok, dat was een suffe vraag.
@ zwart/wit denken:
Soms moet je wel eens zwart/wit keuzes maken in je denken om weer nieuwe grijstinten toe te kunnen laten. Toen ik van mijn geloof afviel zat daar op een gegeven moment een punt in dat ik in al mijn twijfelnuances een knoop moest doorhakken en er letterlijk voor moest kiezen om (het piekeren over) God los te laten. Je zou dat een vorm van zwart-wit denken kunnen noemen, maar dat had ik nodig om gewoon even die zwaai te kunnen maken naar de andere kant. Daarna kon ik vanuit die ‘god-bestaat-niet-punt’ modus weer meer ruimte ervaren om daarin mijn eigen ‘midden’ op te zoeken.
Natuurlijk zijn sommige dingen van tijd tot tijd wel eens zwart wit te benaderen. Of althans, zelfs als groter gegroeide doe ik dat nog wel eens.
Ben het zo roerend eens met Afolus over het zeker weten en aan anderen duidelijk maken, en dat als er een overstroming komt het vastklampen pas weer in beeld komt.
Bokkepoot, hoe ironisch je het ook bedoelde dat ‘vastklampen’ het woord triggert gevoelens en gedachten in de hoorders op basis van wat zij bij zich dragen, los van jouw bedoelingen. Lachu man! 😉 Dat soort processen maken de communicatie vaak zo spannend, er zijn 1001 manieren waarop de beste bedoelingen teniet gedaan worden hierdoor. Maar goed, ik dwaal af.
Serieuze noot: mijn eigen rechtsgevoel. Daar klamp ik me aan vast als het gaat om mijn levenswandel.
Wat ik graag zou leren: dat eigen rechtsgevoel te laten varen als het gaat om de dialoog met andere mensen, want dan wil ik nogal eens dat eigen rechtsgevoel als maatstaf gebruiken voor wat die ander zegt of denkt de denken of leven. Dat conflicteert met mijn rechtsgevoel. Maar die neiging is nog over van die tijd van het “duidelijk maken aan anderen”.
Hoe kom ik ooit van die evangelisatiedrift af?!!? Nou ja, het heeft allang niet meer met evangelisatie te maken natuurlijk, maar het altijd maar willen duidelijk maken aan andere mensen hoe mijn zienswijze de beste wijze is om hun leven te verrijken. Wie heeft daar een pilletje tegen? 😉
@bokkepoot
Heerlijk woord hoor, dat vastklampen 😉
Ik kan wel waarden verzinnen waar ik me aan vastklamp, bijv. rechtvaardigheid. Gewoon tegen de stroom in blijven hopen dat de wereld ooit rechtvaardiger wordt 😉
Je zou in plaats van vastklampen ook het woord omarmen kunnen gebruiken! Klinkt minder wanhopig! 🙂